یک عمر،

تکیه گاهم لوکیشن هایی با دیوارهای متحرک بود و زمین  ِ زیر  ِ پایم

نهنگی خفته که جزیره اش می پنداشتم !

تقصیر  ِ من نیست اگر دوستی ات را به دندان  ِ مقیاس

محک می زنم
 
بر من خرده نگیر ؛

زاده ی اعتمادم

بزرگ شده ی هراس . . .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: